Het klinkt misschien wel vrij relaxt om een mamadag te hebben, maar wat als je een drukke baan hebt én drukke kinderen. Dan vindt deze moeder mamadag helemaal niet zo ontspannen: “Ik ga er steeds meer tegenop zien.”

“Ik heb het gevoel alsof ik nooit tot rust kom. Ach, ik zal echt niet de enige moeder zijn, maar ik loop nu wel een beetje op mijn tandvlees. Ik heb een drukke baan die ik echt heel leuk vind, maar als ik vrij ben, kan ik me niet echt opladen. Ik ben ook moeder van twee geweldige jongens van net twee en bijna vier, maar het zijn ook energieke stuiterballen. Ze gaan om zes uur ’s ochtends aan en met moeite om acht uur ’s avonds uit.”

Mamadag is steeds minder leuk

“In het weekend is dat makkelijk te handelen, want dan doe ik het samen met mijn partner en kunnen we ook eventjes afwisselen. Maar op mamadag sta je er dus alleen voor en ik moet zeggen: ik vind die dag steeds minder leuk hoe ouder ze worden. In baby- en dreumestijd, waren er nog de ochtend- en middagslaapjes zodat je in ieder geval heel even iets voor jezelf kon doen en kon opladen. Maar die jongens hebben nu zoveel energie dat de slaapjes erbij inschieten en ik dus constant in de weer ben.”

Boefjes

“Het zijn ook twee boefjes die altijd wel met iets bezig zijn en negen van de tien keer met iets wat niet mag. Even achter het scherm zetten? Niet aan mijn jongens besteed. Die moeten springen, klimmen, rennen, boven op elkaar liggen… Het liefst buiten, want binnen breken de ze tent af. En aangezien ze nog veel te jong zijn om dat alleen te doen, ga ik mee. In het begin, deed ik weleens mee met dat geren, maar ik heb er steeds minder zin in dat gedoe. Ik wil niet de hele tijd aan staan, meedoen, waarschuwen, zand uit monden halen, natte kinderen naar huis dragen omdat ze languit zijn gegaan in plassen, sloten noem maar op.”

Compleet gevloerd

“Als je dan eindelijk thuis bent, is er geen moment vrij om even een kop thee met een koekje naar binnen te werken. Ze gaan gewoon door. Er moeten hutten worden gebouwd, Lego-kastelen in elkaar worden gezet, getest worden wie er het hardst kan schreeuwen, wie het snelst naar de gang kan rennen. De jongste verliest, vaak, dus die gaat dan uit z’n plaat… Je snapt: aan het eind van de dag kan ik geen boe of bah meer zeggen. Compleet gevloerd door die twee en verlang ik weer naar mijn werk.”

Tropenjaren

“Ik neem aan dat het een fase is, dat het voor ‘even’ tropenjaren zijn, maar goed. Ik zit er nu middenin en ik baal van die drukte. Over een paar maanden mag de oudste naar de basisschool. Halleluja! Dan wordt alles anders, geloof ik, hoop ik.”

NB: je mag er wat van vinden, maar we branden elkaar hier niet af…

Lees ook:

Ook iets op te biechten?

Heb je ook iets op te biechten? Mail dan naar info@clubvanontaardemoeders.nl of stuur een persoonlijk berichtje via de Facebookpagina. Wie weet wordt jouw (anonieme) biecht geplaatst in de rubriek ‘Op de biechtstoel‘.

Beeld door Alexandr Podvalny via Pexels