Eerst vond Jacky het hartstikke leuk om te horen als ze met haar dochter op straat liep: ‘Ze is echt jouw mini-me’, ‘Gut, ik dacht dat ik een kleine Jacky zag’, ‘Ik zie dubbel’. Maar nu wordt het een beetje gênant. Overal waar ze komen, krijgen ze te horen: ‘Jeetje, wát lijk jij op je moeder’. De inmiddels puberende dochter kan het niet meer hóren!

‘Spitting image hoor!’

jacky ‘Na de vakantie was het weer tijd om het haar wat bij te werken. Ik de grijze uitgroei, mijn dochter haar dode puntjes. Het leek me wel gezellig om een keer samen te gaan. Zij was nog nooit bij mijn kaper geweest, ging altijd ergens anders haar haren knippen, maar ze vond het prima om een keer met haar moeder mee te gaan. Maar ja… daar gingen we weer…

Kapper 1: ‘Nou zeg! Wat lijk jij ontzettend op je moeder!’

Kapper 2 loopt langs haar om een andere klant op te vangen en roept naar haar: “Nou echt, ik dacht even dat je moeder hier zat, maar die zie ik nu aan de andere kant van de zaak zitten. Spitting image hoor!”

Met gekromde tenen kijk ik naar haar. Haar boer-met-kiespijn-glimlach spreekt boekdelen. Ze probeert mijn blik te vangen en kijkt me met haar donderwolk-blik aan. ‘Niet weer, hè?’ zie ik haar denken. Ik lach een beetje schaapachtig terug. Tja, wat moet ik anders? Maar kan me het zó goed voorstellen dat ze er, om het maar even zachtjes uit te drukken, schijtziek van wordt.

‘Ik lijk echt zó niet op jou, mam’

Overal waar we komen komt er wel iemand (ongevraagd) op ons af om te zeggen dat we zo ontzettend veel op elkaar lijken. Ik word er zelf ook een beetje moe van, maar voor haar lijkt met me echt dodelijk vermoeiend. Ze is een puber, ze wil haar eigen ‘ik’ ontdekken en dan krijg je dit.

Ik ben gewoon ik, mam. Ik ben NIET jou! Waarom zien mensen dat niet. Ik lijk echt zó niet op jou, hoe komen al die mensen erbij? Jij bent:

  • ‘Stom’, want dat is nu eenmaal wat pubers van hun moeder vinden
  • ‘Raar’, want ik vind het heerlijk om mijn kids in de maling te nemen (ben nu eenmaal een ontaarde moeder)
  • ‘Echt zó irritant, want ik weet heus wel dat ik iets moet opruimen’ (alleen wordt het niet gedaan, dus ja, dan word ik héél irritant)

Opletten

Ik probeer er nu ook wel een beetje op te letten: als zij haar haar los heeft, doe ik het vast en andersom. Ik doe mijn zonnebril wat vaker op, wat alleen maar commentaar oplevert van de puber, want ‘beetje diva-gedrag, mam’. Nou ja, en verder kijk ik snel de andere kant op als ik mensen naar ons zie kijken op straat, want echt: het voelt soms alsof je een beroemdheid bent, terwijl ik liever een beetje onder de radar wil blijven.

Soort van oproep

En toch ben ik stiekem trots op mijn kuiken die nu een jonge vrouw wordt en die haar eigen ding doet. Maar ook namens haar, voor degenen die weten wie we zijn, doe ik toch maar een oproep: stop alsjeblieft met zeggen dat we zo op elkaar lijken. We horen het gemiddeld 2x dag en weten het, want ja, ik heb ook het gevoel dat ik in een spiegel kijk. Nu maar hopen dat als ze uitgepuberd is, ze het een stuk minder erg vindt om zo op haar moeder te lijken, want (in alle bescheidenheid) ik vind mezelf wel een geslaagde ontaarde moeder😉!

Lees ook:

Foto: Pretty Sleepy Art via Pixabay