Ze staat altijd klaar voor iedereen en ze heeft soms het gevoel dat ze meer doet dan ze eigenlijk zou moeten. Daardoor loopt (bijna) alles op rolletjes. Maar ineens komt een dringende behoefte om meer me time voor zichzelf te hebben dan het lezen van een tijdschrift duurt: deze ontaarde moeder wil een weekendje weg. Alleen. Nu alleen de rest van het gezin nog even inlichten…

“Wat zal ik doen? Eind maart of begin april? Of misschien al volgend weekend? Ik heb voor mezelf besloten dat ik er helemaal genoeg van heb: ik wil iets voor mezelf doen. En dan niet even de stad in, naar de schoonheidsspecialist, of een avondje met vriendinnen een wijntje doen.

Nee, ik wil de full monty, maar dan alleen, helemaal alleen. Ik wil een HEEL weekend voor mezelf hebben. Zonder verplichtingen, zonder van hot naar her, van voetbalveld, naar hockeyclub, even geen boodschappen, niet bedenken wat we de rest van de week nodig hebben, wie ik moet inschakelen voor oppas, stand by staan voor mijn werk, verplichte bezoekjes aan familie, geen was doen, opvouwen of strijken, geen rotzooi van anderen opruimen, geen opbeurende verhalen voor vriendinnen die hun eigen problemen hebben, niet helpen met huiswerk en overhoren, niet koken, geen onnodige kletspraatjes met buurmannen die ik enge griezels vind. IK WIL GEWOON EVEN HELEMAAL NIETS!”

Dit is wat ik wel wil

“Wat ik wel wil? Een hotel boeken met een kingsize bed, een luxe badkamer en ontbijt op bed bestellen. En als ik daar zin in heb, ga ik even shoppen, mijn nagels laten doen en misschien ook nog een massage. Gebak eten en daarna bitterballen met wijn in een of andere leuke kroeg, waar ik me afzonder in een hoekje met m’n e-reader of wat tijdschriften die ik heb gekocht. Dan ga ik lekker Amerikaanse snacks halen en op mijn hotelkamer opeten, waar ik languit op mijn bed ga liggen en ik eindelijk de macht heb over de afstandsbediening.

Als ik geen zin meer heb in tv kijken, beslis IK dat de televisie uit gaat om vervolgens weer verder te gaan in mijn e-reader, want ik ben echt met een heerlijk meeslepend boek bezig. En dan net zo lang door blijven lezen totdat IK er genoeg van heb en niet dat iemand loopt te brommen wanneer die e-reader uit gaat, want dat licht is zo irritant en ik me dus onder de dekens verstop met dat ding waardoor ik het stikheet krijg en dus maar mokkend dat ding uit doe, om vervolgens wakker te liggen en ondertussen ga malen wat ik nog allemaal moet doen de volgende dag…

Nee, ik ga me helemaal niet druk maken om de volgende dag. Ik ga lekker genieten van mijn ontbijt op bed dat ik heb besteld en ik ga weer verder met shoppen en neem wéér een gebakje en laat de dag komen zoals die komt. In de avond ga ik weer iets lekkers eten en genieten van een lekker wijntje en heerlijk ongestoord slapen…”

Schuldgevoel

“Ik wil het dolgraag zo’n weekend, maar voel me er zo schuldig over. Het is niet dat ik een enorm slaapgebrek heb vanwege doorbroken nachten en even moet bijslapen. Die tijd ligt al ver achter me. Ik wil gewoon een weekend voor mezelf, alleen voor mij. Is dat erg? Mijn man kan het misschien nog wel begrijpen, maar snappen mijn kinderen dat? Ik ben zo bang dat ze denken dat ik even bij ze weg wil, omdat ik ze zat ben. Maar het enige wat ik wil is even met helemaal niemand en niets rekening houden…”

NB: je mag er wat van vinden, maar we branden elkaar hier niet af…

Op de biechtstoel

Heb je ook iets op te biechten? Mail dan naar info@clubvanontaardemoeders.nl of stuur een persoonlijk berichtje via de Facebookpagina. Wie weet wordt jouw (anonieme) biecht geplaatst in de rubriek ‘Op de biechtstoel‘.

Foto: Dana Tentis via Pexels