Ik dacht heel dapper te zijn: stik er allemaal in, mama wil even een paar dagen voor zichzelf. Mijn eigen ding doen, geen gezeur, behalve dat van mezelf. Ik boek een weekendje weg en ga alleen maar genieten…

jacky ontaarde moeder Ik werd geïnspireerd door het verhaal op deze site, die moeder die opbiecht dat ze zo graag even weg wil van haar gezin. Me time.

Ik dacht: ‘Ik houd het niet bij fantaseren, ik ga het gewoon echt doen!’ Nu ben ik weleens weg geweest, voor werk. Een persreis hier, of daar, maar ja, dat is werk en je reist meestal in gezelschap van andere journalisten, dus dat is niet echt me time. Nee, ik wilde het zoals die fantasie van die moeder. Gewoon een hotelletje boeken, met een heerlijk groot bed helemaal voor mezelf, in een leuke stad waar je goed kunt shoppen, en dan het liefst twee nachten.

Twee of toch maar een nacht?

Ik prikte een datum en boekte een hotel… voor een nacht, want ja twee nachten, zonder kids en man en toch ook wel duur en dat allemaal aan mezelf besteden… Voelde toch niet zo goed, schuldgevoel borrelde steeds harder en harder, dus een nachtje was ook prima. Ja toch?
Ik had een stad uitgekozen die niet al te ver rijden was van een outlet shopping ding. De eerste dag verbleef ik dan in de stad en de tweede dag zou ik los gaan in de outlet. Ik boekte een hotel in het centrum met een groot tweepersoonsbed, geen rand in het midden, zodat ik heerlijk in het midden kon liggen met mijn armen en benen wijd, het hele bed voor mezelf.

Géén tweepersoons bed meer?

Aangekomen bij het hotel, bleken de kamers met de grote tweepersoonsbedden allemaal al vergeven te zijn! En die had ik juist expres geboekt! Er waren alleen nog bedden met twee eenpersoonsmatrassen… Moest ik toch links of rechts liggen en dan naar een leeg matras kijken…potver… Dat vond ik dus een domper, maar goed, in stennis maken had geen zin, dus ik met een lang gezicht naar mijn kamer, die verder prima was.

Het bed lag zelfs héél erg lekker. Al liggend had ik opeens helemaal geen zin om de stad in te gaan: ik voelde een enorm ontspannen gevoel over me heen komen. Ik pakte de zapper en zapte naar een of ander onzinprogramma op TLC en viel half in slaap.

Slaperig hoofd

Na twee uur lummelen, sleepte me ik toch maar naar buiten. Ik was tenslotte in een leuke stad en het was heel erg mooi weer dus ik vond dat ik moest gaan. Eenmaal midden in het centrum was het knetterdruk. Er was markt, de terrassen waren overvol, de winkels ook… Met mijn slaperige hoofd kreeg ik ineens het gevoel van ‘WAT doe ik hier?!’ Maar ik dwong mezelf een paar leuke winkels in te gaan, verstand op nul te zetten en wat leuke dingen te kopen.

Zielig en alleen

Gelukkig kwam ik al snel in een shopping mood, maar door de hitte werd ik overvallen door dorst. Ik wilde graag op een terras zitten, net als heel veel andere mensen. Kortom: er was geen plek… Iedereen bleef lekker zitten waar ‘ie zat en ik moest ondertussen ook erg nodig naar het toilet. Dus eerst maar de eerste de beste M binnengegaan, mijn ding gedaan en weer langs de terrassen gelopen zonder succes. Dus kocht ik maar een blikje drinken en een zakje chocolaatjes en ging ik ergens voor een kerk op een bankje zitten. Toen voelde ik me eigenlijk zó zielig en alleen, dat ik keihard in de lach schoot. Zat ik dan, lekker te me time-en met een blikje fris en zakje snoep eenzaam en alleen op een bankje voor een kerk. Terwijl ik heel veel zin had in een wijntje op een terras, en te lachen en te kletsen met iemand…

Lekkere vette hap

Genoeg zelfmedelijden: terug naar het hotel, maar niet voordat ik een hele grote zak met vette happen bij de M had gehaald inclusief een mega milkshake. Eenmaal in het hotel heb ik de gordijnen dicht gedaan, gemakkelijke kleding aangedaan, tv aangezet en lekker lopen schransen. Dit was ERG fijn!

De volgende dag ben ik vroeg opgestaan, alleen ontbeten tussen allemaal stelletjes (hoe ongemakkelijk) en er als een speer vandoor gegaan naar de outlet. Daar heb ik mijn meevaller van de belasting erdoorheen gejaagd en was ik behoorlijk in mijn nopjes met mijn aankopen. In de middag weer terug gesjeest naar mijn woonplaats waar ik kaartjes, o nee, een kaartje had gereserveerd voor de extra lange versie van  de film A Star Is Born.

Taboe?

Daar kwam de aap uit de mouw: toen het licht uit ging en het scherm groter werd, kwamen er zo 1, 2, 3, 4, 5, 6 …wel 15 vrouwen alleen de bios binnen sneaken om hun plekje verspreid over de zaal op te zoeken…

Hangt toch wel een beetje een soort van taboesfeer op, denk ik, om helemaal alleen op pad te gaan.

Of ik het binnenkort weer ga doen? Ik denk het wel, want ook al voelde ik me af en toe alleen, het was toch wel heel erg fijn om alleen met mijn eigen geneuzel te moeten dealen in plaats van dat van anderen.

Lees ook:

Foto: Marek Mucha via Unsplash