Jawel: dit is het allerlaatste deel van het huis-tuin-en-keuken-romannetje ‘In vuur en vlam in Italië’. Het is de grote dag van de bruiloft van Dana? Heeft Sara alles goed voorbereid of gaat het toch nog verkeerd? En hoe zit het met haar liefde voor Stefano? Is hij misschien de ware voor Sara?

‘Waar blijft Alain nou? Hij weet dat hij er allang al had moeten zijn. Hij moet klaar staan bij het prieeltje als ik naar voren loop. Hij denkt toch niet dat ik daar een beetje op hém ga staan wachten?’ Dana was verschrikkelijk zenuwachtig. Ze had een hele schare vriendinnen op haar heen die haar gerust probeerden te stellen. Maar in plaats van rust te creëren zorgden ze alleen maar voor meer chaos. Haar moeder probeerde de boel te sussen. ‘Maak je niet druk, lieverd. Dat zijn gewoon de zenuwen. Natuurlijk staat Alain op je te wachten.’ Dana keek haar moeder geïrriteerd aan. ‘Ach mam, jij zegt altijd dat ik me nergens druk om moet maken.’

Sara besloot de ruimte te verlaten. Het behoorde immers niet tot haar takenpakket om de bruid gerust te stellen. Zij moest zorgen dat feesttent niet wegwaaide, dat de trouwtaart veilig de zaal werd binnen gereden en dat niemand door de stoelen zakte. Alles wat aanwezig moest zijn, was er. Behalve dus de bruidegom…

Lees hier de vorige aflevering: ‘Of heeft Stefano toch een relatie?‘

Waar is Alain?

Er was nog maar een half uur te gaan. De gasten druppelden binnen en namen plaats in de feestelijk versierde tuin. Het weer was prachtig weer. De zomerse zon zorgde voor een aangename temperatuur in de namiddag. Na de ceremonie, konden de gasten plaatsnemen aan de lange tafels onder de wijnranken. Na het diner zou dan het feest losbarsten in de enorme tent die die op het open veld was gezet. De avond zou worden afgesloten met een spectaculaire vuurwerkshow.

Sara liep rond met de cateraar die de laatste puntjes op de ‘i’ wilde zetten, toen Dana’s moeder naar haar toegerend kwam. ‘Sara, Sara, je moet echt komen. Dana gaat helemaal door het lint. De ceremonie gaat zo beginnen en we kregen net te horen van Alains beste vriend dat niemand de bruidegom heeft gezien. Hij was op het landgoed aangekomen, maar sindsdien heeft niemand hem meer gesignaleerd. Sara zegt dat jij de enige bent die kan helpen.’

Met tegenzin liep Sara met de bezorgde moeder mee. Het liefst had ze haar eigen dingen nog voor een laatste keer willen controleren. Ze had weinig zin om een bazige en zenuwachtige bruid te kalmeren. In de suite trof ze de Dana in tranen aan.
‘O, Sara. Alain is zoek en we gaan zo beginnen. Hij zou zich toch niet hebben bedacht? Hij kan me hier toch niet voor gek laten staan? Je moet hem voor me vinden, Sara. Misschien is er wel iets ergs gebeurd. Misschien is hij wel van dat enge trappetje in de tuin gevallen. Misschien ligt ‘ie bewusteloos en heeft niemand hem horen roepen.’ En opnieuw barstte Dana in tranen uit. ‘Je moet hem voor me vinden, Sara. Jij weet altijd wel overal een oplossing voor. Kun je helpen zoeken?’

‘Natuurlijk zal ik hem voor je gaan zoeken. Concentreer jij je nu maar op de bruiloft. De visagiste zal je make-up bijwerken en probeer een beetje te ontspannen, oké?’ Dana snufte wat en knikte wat bedremmeld.
Sara had medelijden met haar. Het leek een déjà vu voor haar. Het zou toch niet dat Alain net als Mark zijn bruid zou laten zitten? Ze liep snel naar beneden en kwam Stefano tegen.

‘Kom, er is een noodsituatie. De bruidegom is zoek en Dana is in tranen.’ Ze vertelde dat Alain wel op het landgoed was aangekomen, maar dat niemand hem sindsdien had gezien. Stefano zag dat Sara zelf ook een beetje in paniek begon te raken. Hij moest er niet aan denken dat al dat harde werken van Sara in gevaar kwam door een bruidegom die ineens niet meer wilde trouwen. Een gevoel dat hij haar wilde beschermen, trof hem.
‘Ik zal zorgen dat die bruidegom gewoon gaat staan waar hij hoort te staan.’
De zelfverzekerde blik die hij Sara gaf, gaf haar hoop dat het allemaal goed zou komen, maar ze zou blij zijn als Alain weer zou zijn gevonden.’

Op zoek naar Alain

Stefano gaf enkele vrienden van Alain opdracht om mee te helpen zoeken. Sara ging zelf in de villa op zoek naar de vermiste bruidegom. Ze opende de deuren van talloze kamers. Ze keek in badkamers, kasten en tot slot in de enorme keuken op de begane grond waar de cateraar druk bezig was om de gerechten voor te bereiden. Ze keek op haar horloge en zag dat de ceremonie eigenlijk al had moeten beginnen. ‘Hoe kan hij dit Dana nou aandoen?’ dacht Sara. Ze stond inmiddels buiten voor het verbouwde koetshuis waar nu luxe appartementen in waren gemaakt. Nog niet alle appartementen waren af, maar het gedeelte dat klaar was, zag er goed uit. De familie van Dana en Alain hadden er de komende dagen hun intrek in genomen. Het bruidspaar zelf had het meest luxueuze appartement betrokken.

Sara liep naar het koetshuis toe. Overal op het terrein hoorde ze vrienden en familie ‘Alain’ roepen. Sara besloot eens een kijkje te nemen in het gedeelte waar nog werd verbouwd. Beneden was het leeg en zag ze het bouwmateriaal van de klussers in de ruimtes staan. Toen ze naar boven liep hoorde ze Stefano’s stem.

De ware

‘Denk eens terug aan het moment dat je dacht ‘Zij is het. Met haar wil ik alle mooie, verdrietige en moeilijke momenten in mijn leven mee delen. Dat je echt het gevoel had zij is de ware. Ik wil niemand anders meer. Ik heb niemand anders meer nodig. Zij is het voor mij.’

Sara keek om het hoekje en zag Alain op de grond zitten met zijn handen in zijn haar. ‘Dat was op een ochtend toen ik wakker werd en naar haar keek terwijl ze nog lag te slapen. Misschien weet je dat Dana niet echt een makkelijk persoon is. Ze weet wat ze wil en probeert alles te regelen en te doen voor iedereen. Ook voor mij. Maar onder die bazige buitenkant, zit ook een lief en zorgzaam persoon. Toen ze daar lag met haar ogen dicht, zag ze er zo kwetsbaar uit. Zo lief. Dat was het moment, geloof ik.’ Hij keek naar Stefano.

‘Houd dat moment vast, jongen. Vandaag ga je met haar trouwen en kun je die momenten vaker beleven. Je wilt toch niets liever? Als ik de ware zou vinden, dan zou ik haar vasthouden en nooit meer laten gaan.’

Sara kreeg een brok in haar keel toen ze die woorden hoorde. Alain blijkbaar ook. De tranen sprongen hem in de ogen. ‘Je hebt helemaal gelijk man. Ik werd bevangen door de zenuwen. Ik raakte een beetje in paniek, geloof ik.’ Hij droogde zijn ogen en stond op. Blijkbaar was hij nu klaar om zijn jawoord aan zijn grote liefde te geven.

Sara liep stilletje naar buiten. Ze wilde niet dat de twee mannen wisten dat ze alles had gehoord. Stefano liep met een zichtbaar opgeluchte Alain naar buiten. Sara was blij dat dit probleem was verholpen en dat de bruiloft nu eindelijk kon beginnen.

De bruiloft

Vanaf dat moment leek alles in een sneltreinvaart te gaan. De ceremonie vond plaats in bijzijn van vele vrienden en familie. Het bruidspaar gaf bij het prachtig versierde prieel hun jawoord aan elkaar en straalde als nooit tevoren. Daarna nam iedereen plaats aan de lange tafels om te genieten van een heerlijk diner. De plek en het uitzicht werd veelvuldig bewonderd. Er werd gelachen, gedronken en de ene ontroerende speech na de andere volgde. Dana en Alain zagen er ontspannen uit en genoten van elk moment. Sara was blij en opgelucht dat tot nu toe alles volgens plan verliep. Het laatste moest nog komen: het feest.

Inmiddels was de band aangekomen en werden de hapjes en drankjes in de tent klaargezet. De zijkanten van de tent waren open zodat iedereen van het uitzicht van het Toscaanse platteland en de zwoele avondlucht kon genieten. De muziek klonk en Sara zag dat het gelukkige bruidspaar op de klanken van ‘Sweet Love’ van Anita Baker het feest opende.

With all my heart I love you, baby
Stay with me and you will see
My arms will hold you, baby
Never leave, ‘cause I believe

I’m in love, sweet love
Hear me calling out your name, I feel no shame
I’m in love, sweet love
Don’t you ever go away, it’ll always be this way

Wie is de ware voor Sara?

Sara bekeek vanaf het prieel waar de ceremonie die middag had plaatsgevonden naar het overgelukkige bruidspaar. Ze kon het niet helpen dat ze even terug moest denken aan haar eigen huwelijk dat op het allerlaatste moment werd afgeblazen. Had ze eigenlijk het gevoel gehad dat Mark de ware was? Diep van binnen wist ze dat hij dat niet was en dat ze dat eigenlijk altijd al had geweten, maar toen niet wilde zien.

‘Jij bent diep in gedachten verzonken.’ Sara keek op en zag Stefano staan. ‘Zit je me nu stiekem te bekijken?’ Sara voelde zich een beetje betrapt.

‘Ik kon het gewoon niet helpen. Je ziet er prachtig uit hier tussen de bloemen.’ Stefano keek haar indringend aan. ‘Had jij hier vanmiddag eigenlijk niet moeten staan?’ Sara keek hem uitdagend aan. ‘Dan moet je dat wel met de ware doen. En die is er niet.’
‘Weet je dat wel zeker?’ Stefano kwam wat dichterbij haar staan. Sara kreeg het warm van binnen. Waar wilde hij naartoe met dit gesprek? Ze keek hem recht in zijn donkere ogen. Ze voelde haar benen een beetje week worden. Op de een of andere manier werd ze gevangen in zijn blik.

‘Weet je zeker dat je de ware nog niet bent tegengekomen?’ Vroeg Stefano nog een keer en hij kwam nog dichterbij. Zijn gezicht was zo dichtbij dat ze zijn heerlijke geur kon opsnuiven. Haar hart bonkte wild in haar keel.
‘Ik geloof dat ik haar inmiddels ben tegengekomen’, zei Stefano met een schorre stem. ‘En ze staat hier precies op de goede plek.’
Sara kon haar oren niet geloven. Had hij het over haar? ‘Maar Sabrina dan?’
‘Sabrina?’ vroeg hij verbaasd. ‘Sabrina is al heel lang verleden tijd. Ze kwam toen hier om te vertellen dat ze naar Milaan vertrok. Blijkbaar had ze het licht gezien en wil ze in de toekomt het bedrijf van haar vader overnemen, maar dan moest ze nog wel de kneepjes van het vak leren en een studie gaan volgen.’

Ineens besefte ze dat Stefano het echt over haar had. ‘Maar…bedoel je dan dat ik de ware ben?’ vroeg ze een beetje onzeker. Hij pakte haar kin en keek haar diep in de ogen. Zachtjes beroerde hij haar lippen en kuste haar. Diep en vol verlangen. Sara gaf zich aan hem over. Ze voelde zijn harde opgewonden lichaam tegen de hare. Haar lichaam reageerde op zijn intense kus. Zijn warme handen waren overal. Ze wilde meer. Ze wilde hem en ze kreunde zachtjes in zijn oor. Wie had ze nou voor de gek willen houden? Voor haar voelde het precies hetzelfde. Stefano was haar ware.

‘Jij bent het voor mij, Sara. Alleen jij.’ En op dat moment barstte het vuurwerk los.

– Einde –

Lees ook: