Vorige keer in ‘In vuur en vlam in Italië’: de trouwlocatie van Dana is tot grote ontsteltenis van Sara in vlammen opgegaan. Wat nu? De bruiloft is al morgen… Hoe kan ze dit in zo’n korte tijd oplossen? Gelukkig is de verleidelijke Stefano er nog!
Stefano en Sara waren de hele nacht bezig om te Rosa en Mauro te helpen. Bij het ochtendgloren droeg iedereen de laatste spullen de villa van Stefano binnen. Het oudere stel was iedereen dankbaar en vertrok samen met hun dochter, die uit een nabijgelegen stad was gekomen om haar ouders te helpen, naar haar huis, waar ze voorlopig zouden blijven. Iedereen die geholpen had, droop een voor een af om na een inspannende nacht een douche te nemen en onder wol te gaan voordat het werkende leven weer zou beginnen. Sara voelde zich moe en had ook behoefte aan een verkwikkende douche. Van slapen zou toch niets meer terechtkomen nu ze nog heel veel moest regelen voor Dana en Alain.
Lees hier de vorige aflevering: ‘Alles gaat in vlammen op‘
Samen ontbijten
‘ Nu je hier toch bent… Heb je zin om samen te ontbijten? Maria maakt altijd veel te veel klaar. En ze maakt zoveel heerlijke dingen, het zou zonde zijn om dat weg te gooien”, vroeg Stefano.
Sara twijfelde even of ze alleen met hem wilde blijven, maar aan de andere kant: de drukke nacht had haar eetlust behoorlijk opgewekt. ‘Kan ik me eerst ergens even opfrissen?’ En ze keek naar haar handen die onder het roet zaten. ‘Voor jou is het misschien ook een idee om een douche te nemen.’
Stefano moest lachen en Sara keek hem een beetje verlegen aan. Wat een ontwapende, warme lach voor zo’n zelfverzekerde man. In haar buik voelde ze kriebels.
‘Natuurlijk kun je eerst een douche nemen, daar ben ik zelf ook wel aan toe.’ Hij begeleidde haar naar een van de vele kamers boven.
‘Wat een prachtige villa is dit toch!’ In de hal lag een prachtige donkere vloer en aan de wanden hingen veel schilderijen. Het waren werken van verschillende schilders. De stijl was verschillend, maar op de een of andere manier paste het wel bij elkaar. Sara keek vol bewondering naar de kunstwerken.
Stefano zag dat ze geïnteresseerd keek naar de schilderijen. ‘Dat is de verzameldrang van mijn vader. helaas heb ik niet zo’n gevoel voor kunst, maar ik vind het wel mooi wat hij in de loop der jaren heeft verzameld. Claudio zegt dat ik hier voor een fortuin heb hangen.’
Ze stopten voor een massief houten deur. ‘Hier kun je je even opfrissen. Ik zal vragen of Maria wat schone kleren voor je klaarlegt. Er zal vast nog wel iets liggen.’
Sara’s hart kromp een beetje ineen. Zo’n knappe man als Stefano zal vast talloze veroveringen hebben gehad die in dit huis iets vergeten zijn. Of misschien was het wel van zijn knappe vriendin? Haar kleding zou ze nooit passen.
‘Als je klaar bent, staat beneden in de tuin het ontbijt klaar. Ik zie je zo.’ En hij liep een stukje verder de gang in waar hij zijn kamer in ging.
Unieke trouwlocatie
De kamer die Sara betrad, benam haar de adem. Er stond in het midden van de kamer een groot hemelbed tegen de muur, en bij de ramen hingen zware gordijnen. Het leek of dit nog originele gordijnen waren uit de 18e eeuw. Bij het raam stond een zitje met twee barokke stoelen en tafeltje. Verder was er een grote donkerhouten kast waar nu schone lakens en extra dekens in lagen. Sara voelde zich een Italiaanse barones in deze kamer. Ze opende de ramen en zag dat ze vanuit de achterkant van het huis op de tuin uitkeek. De tuin stond prachtig in bloei en vlak bij het koetshuis stond een aantal lange eettafels onder wijnranken die uitkeken op het glooiende landschap.
‘Wat een unieke trouwlocatie zou dit zijn’, dacht Sara. Een idee kwam naar boven borrelen. Wat als ze hier de bruiloft van Dana kon laten plaatsvinden? Zou ze het durven vragen? Ze wist hoe Stefano over het huwelijk dacht. Zou hij wel willen dat er dan op zijn landgoed een trouwerij zou plaatsvinden? Het zou de ideale oplossing zijn voor haar probleem.
Vol goede moed liep ze naar de badkamer om een douche te nemen. Toen ze terug de kamer inkwam zag ze dat er een stapeltje kleding op het bed lag. Het was een crèmekleurig blouse met een kanten biesje, daarbij een kakigroene short. Ze draaide voor de spiegel en verbaasde zich erover dat het haar precies paste. Haar ogen en zongebruinde huid kwamen goed naar voren door de kleur van het shirt. Ze ging de badkamer in om haar haar nog een klein beetje te föhnen, anders zouden haar krullen alle kanten op pluizen.
Eenmaal klaar liep ze naar beneden richting de tuin. Ze kon het niet laten om het huis goed te bekijken. Ze liep de woonkamer in en voelde zich meteen op haar gemak. De grote bank nodige direct uit om te zitten. Ze zakte weg in de heerlijk zachte kussens en keek om haar heen. De openhaard was de grote sfeermaker en in de hoek zag ze een vleugel staan. Ze vond het moeilijk voor te stellen dat Stefano piano kon spelen. Ze liep er naartoe en probeerde er op te spelen. Als kind had ze een paar jaar les gehad van haar buurvrouw, totdat de lieve vrouw overleed. Dat maakte zoveel indruk op Sara dat ze daarna nooit meer een piano had aangeraakt. Nu kon ze verleiding niet weerstaan. Het instrument was goed op toon. Ze keek naar buiten en verloor zich in een deuntje dat ze vroeger tot in den treure had geoefend. Ze kon het nog!
‘Dat klinkt goed.’ Sara sprong op van de kruk.
‘O, sorry. Ik had je helemaal niet horen binnenkomen. Het was niet mijn bedoeling om zo brutaal te zijn en zonder vragen in je huis rond te snuffelen.’
Ze zag een twinkeling in zijn ogen. ‘Maakt niet uit. Ik vond het wel fijn om te horen dat de vleugel weer eens een keer werd gebruikt. Je speelt prachtig. Mijn jongere zus zat op les en speelde altijd op de piano. Zo te zien passen haar kleren je perfect.’
Sara keek naar haar kleding en schaamde zich een beetje dat ze hem er meteen van verdacht had dat de kleding van een of ander ex-vriendinnetje zou zijn.
‘Kom, Maria heeft voor ons een heerlijk ontbijt gemaakt dat buiten klaarstaat.’
Zorgen
Ze liep achter hem aan de tuin in. Zo mooi als de tuin leek toen ze boven uit het raam keek, zo indrukwekkend was het toen ze er middenin stond. Rozenstruiken, cypressen, olijfbomen, wijnranken boven de lange tafels. Het uitzicht over het glooiende Toscaanse land. Het benam haar de adem. ‘Het is hier werkelijk schitterend.’
‘Ik heb gelukkig iemand in dienst die al jarenlang het landgoed onderhoudt. Zelf zou ik het niet kunnen, want ik heb geen groene vingers. Mijn moeder heeft in de jaren dat ze nog leefde al haar tijd en energie in de tuin gestoken. En zoals je ziet, heeft zich dat geloond. De tuinman was ook in dienst toen mijn ouders hier nog woonden dus hij weet precies wat mijn moeder had gewild.’
Sara gluurde voorzichtig opzij. Het ontroerde haar hoe lief hij over zijn moeder sprak. Hij moest ontzettend veel van haar hebben gehouden. Ze voelde ook een band, omdat haar moeder ook overleden was.
Ze gingen zitten aan een gedekte tafel. Maria had allerlei broodjes, croissantjes en zoete, Italiaanse lekkernijen op de ontbijttafel gezet. Bij het aanzien van al dat lekkers, begon haar maag te rommelen. Na al dat harde werken de afgelopen nacht had ze meer trek dan ze dacht. Ze gingen aan tafel zitten en vielen aan. Ook Stefano was uitgehongerd en in stilte aten ze hun ontbijt totdat ze genoeg hadden.
‘Zo daar waren we wel aan toe’, zei Stefano. ‘Vertel nu eens precies waar je je zo’n zorgen over maakt’, en hij keek haar geïnteresseerd aan. Sara stak van wal. Dat Claudio Dana had aangedragen als klant. Dat ze een heel groot budget had meegekregen om een bruiloft te organiseren. Dat ze dagen en nachten bezig was geweest om alles tot in de puntjes te regelen aangezien Dana niet een van de makkelijkste klanten was. Dat ze nu met haar handen in het haar zat, omdat van de locatie waar het grote feest zou plaatsvinden niets meer over was en dat ze Dana had beloofd om vandaag met een oplossing te komen om de bruiloft morgen door te kunnen laten gaan. Sara kon het niet helpen dat ze de tranen weer in haar ogen voelde branden. Ze maakte zich enorme zorgen over hoe ze dit moest oplossen. Haar plan om te vragen of de bruiloft op het landgoed van Stefano mocht plaatsvinden, durfde ze nu nog niet aan hem te vertellen. Juist omdat hij zo tegen het instituut huwelijk was. Hoe moest ze dit nu aanpakken?
‘Wat zou je ervan vinden om het hier..’
‘Zou je er bezwaar tegen hebben als we het huwelijk hier…’
Ze spraken tegelijkertijd. Ze keken elkaar aan en barstten toen in lachen uit.
‘Volgens mij zijn we allebei op hetzelfde idee gekomen’, zei Stefano en gaf haar een warme glimlach. Sara keek hem verlegen aan. ‘Ik durfde het bijna niet te vragen. Ik weet dat je geen liefhebber bent van huwelijken, dus het zou een beetje raar zijn om dan op jouw landgoed een trouwerij te laten plaatsvinden.’
Stefano keek haar bedenkelijk aan. Blijkbaar dacht ze dat hij heel erg tegen het huwelijk was, terwijl dat wel meeviel. ‘Mijn ouders waren gelukkig getrouwd, mijn zus is gelukkig getrouwd. Misschien ben ik er nog niet zo positief over, omdat ik gewoon de ware nog niet ben tegengekomen.’ Hij keek Sara diep in haar ogen. Sara voelde zich warm worden van binnen.
Rondleiding
‘Vind je het goed om even rond te kijken, zodat ik kan zien of ik nog wat extra’s moet regelen om het huwelijk hier naartoe te verplaatsen’, verbrak Sara de betovering. Ze wilde bij de les blijven om alles voor morgen voor elkaar te krijgen.
Met een beetje tegenzin troonde Stefano haar mee. Hij vond het juist zo prettig om met haar samen op het grote terras te zitten en te genieten van het uitzicht. Als hij heel eerlijk was, kon hij hier wel aan wennen. Maar hij zag dat Sara stond te popelen om meer van het landgoed te zien, dus leidde hij haar rond.
Hij liet haar de villa zien, de enorme tuin en eindigde bij het koetshuis waar de nieuwe luxueuze verblijven in waren gebouwd.
‘Jeetje, ik ben echt sprakeloos. Het is echt perfect!’ reageerde Sara enthousiast. Stefano was trots en voelde zich vereerd dat Sara duidelijk haar goedkeuring gaf over wat ze had gezien.
‘Het prieeltje in de tuin is ideaal voor de ceremonie. En bij het terras van het zwembad kunnen we het champagnemoment doen. Het diner zou dan aan de lange tafels kunnen plaatsvinden en daar kunnen we ook de tent voor het feest neerzetten. En oh, de gasten kunnen verblijven in die ontzettend mooie verblijven. Althans in de appartementen die af zijn en dat zijn er genoeg’, riep Sara enthousiast. ‘Vind je het goed als ik Dana en Alain laat komen om alles aan hen te laten zien?’ Opeens hield ze op met praten. Ze had het gevoel dat ze aan het ratelen was. ‘Sorry, ik draaf een beetje door, geloof ik. Maar het is ook zo ontzettend mooi. Het is precies wat ik me…’
Stefano legde zijn vinger op haar mond. Ze keek hem diep in de ogen en voelde ineens een heerlijke spanning tussen hen in. Ze keek hem vanonder haar lange wimpers aan . Zij vinger verplaatste hij langzaam naar haar kin en duwde die een klein beetje omhoog.
‘Ik ben blij dat ik helpen kan.’ Zijn stem klonk een beetje schor en ineens voelde Sara zijn zachte lippen op die van haar. Ze opende haar mond en voor ze het wist voelde ze zijn tong naar binnen glijden en drukte hij zijn harde lichaam tegen haar aan. Ze kon hem niet weerstaan en sloeg haar armen om hem heen en kuste hem vol verlangen terug. Zo intens had Sara zich nog nooit gevoeld. Zijn kus voelde perfect…
Het intieme moment werd plotseling verstoord door telefoongerinkel. Stefano keek verstoord op en pakte zijn telefoon uit zijn zak. Hij keek op het scherm . ‘Sorry… Ik moet dit telefoontje beantwoorden.’ Voor ze het doorhad, was hij naar binnen verdwenen. Wat was hier gebeurd? Haar vingers gleden over haar opgezwollen lippen. Zou hij hetzelfde voelen als wat zij voelde? Dat kon toch niet? Hij had een vriendin. Ze voelde dat een schuldgevoel naar boven kroop. Ze schudde zich even los en wapperde met haar handen in het haar. Dit kon ze niet nog een keer laten gebeuren. Ze wilde immers niet weer met een gebroken hart eindigen.
– Word vervolgd –
