De afgelopen week is iedereen in het huis geheimzinnig aan het doen. Alles staat in teken van Sinterklaas. Cadeautjes worden het huis binnengesmokkeld, stiekem verstopt en kladjes voor gedichten worden snel weggemoffeld. En tja…soms gaan dingen mis. Maar Jacky is vast niet de enige wie dit overkomt…
Zwarte was
Nu, zo’n 35 jaar later heb ik dus weer per ongeluk een cadeautje in mijn handen. Een cadeau dat mijn zoon voor MIJ heeft gekocht…oeps. Wat vooraf ging: ik had het ineens op mijn heupen: er moest hoognodig wéér een was worden gedaan: een zwarte. Ik liep alle wasmanden af en haalde de zwarte kledingstukken eruit toen ik me ineens bedacht dat mijn zoons (zwarte) trainingspak vies was. Dat ding lag niet in zijn kamer, niet in zijn wasmand. ‘Dan lag het vast in zijn voetbaltas’, bedacht ik me ineens. Die lag beneden bij de trap.
Ik dender de trap af, rits het ding open en haal er stinksokken, stinkscheenbeschermers, een natte handdoek en… een doosje bonbons eruit. ‘Goh, dat is lekker! Even tegen hem zeggen dat hij dit vast wel met me wil delen’, denk ik terwijl ik de deur van de woonkamer wil openen, waar mijn zoon op de bank een boekje zit te lezen…
Maar opeens is daar weer dat licht dat aangaat. Shit! Hij heeft natuurlijk mij als lootje getrokken. Ik prop alles snel terug in zijn tas en loop met een zo onschuldig mogelijk gezicht de woonkamer binnen.
Heeft ‘ie het nu door of niet?
“Waar je is trainingspak, lief? Ik wil een zwarte was gaan doen.”
“Die zit in mijn tas, mam. Tas ligt bij de trap.”
“Weet je zeker dat ik in je tas mag kijken?” (Jeetje, Jackie, kun je geen andere vraag bedenken? Normaal gesproken, vraag ik zulke dingen nooit… Kak, hij heeft vast een vermoeden dat ik het weet.)
“Ja hoor, je mag in mijn tas kijken”, zegt hij, terwijl hij me niet begrijpend aankijkt.
“Weet je het ZEKER dat ik in je tas mag kijken?”
En nog landt het niet bij hem… Net zijn moeder… Dan zie ik zijn ogen oplichten. Paniek! “Nee, ik haal het er wel zelf uit!” Hij spurt naar boven. Ik hoor hem rommelen en dan roept ‘ie: “Hier mam, mijn trainingspak.”
Hij kijkt me schaapachtig aan en ik kijk schaapachtig terug…Er is een grote roze olifant in de kamer, maar niemand die erover begint😉
