Deze week kwam er wel een heel actueel onderwerp binnen voor ‘Op de biechtstoel’. Een moeder wilde graag haar #MeToo- verhaal kwijt. Deze hashtag werd in het leven geroepen naar aanleiding van de bekentenissen van heel wat Hollwood-sterren die seksueel geïntimideerd werden door filmbons Harvey Weinstein. Deze moeder heeft zelfs in het bijzijn van haar kinderen met soms wat behoorlijk ongemakkelijke situaties te maken gehad…

“Er zijn vele vrouwen die iets veel ergers hebben meegemaakt dan ik als om het om seksuele intimidatie gaat. Maar het verbaast me hoe ik zelf dingen ver heb weg gestopt en er nooit meer over na heb gedacht, totdat #MeToo ontstond. Ik stond eindelijk eens stil bij wat mij is allemaal overkomen. Ik heb er nooit echt over gesproken. Ik schaamde me ervoor, voelde me er ongemakkelijk bij, wilde het zo snel mogelijk vergeten. Nu er allerlei prominente vrouwen naar voren treden, voel ik steeds meer boosheid. Waarom moet je als vrouw zoveel van die schunnigheid pikken?”

Te verbouwereerd om te reageren

“Ook ik ben wel eens in mijn kruis gegrepen in een overvolle tram. Ik was te verbouwereerd om meteen van me af te bijten. Ik heb van alles en nog wat naar me hoofd geslingerd gekregen als ik op straat liep. Meestal een groep mannen die wat riepen, dus ik keek wel uit om een grote bek op te zetten. Ook tijdens het uitgaan waren er van die dronken gasten die behoorlijk handtastelijk konden worden. Maar ja, ‘dronken hè, kan gebeuren’ denk je dan…
Waar ik me nog wel het meest over verbaasde, was dat ik als moeder in aanwezigheid van mijn kinderen me wel eens verschrikkelijk ongemakkelijk heb gevoeld.

Waar mijn kinderen bij waren!

“Zo fietste ik eens met mijn zoontje van destijds drie jaar in mijn straat, toen er een man langsfietste en me een oneerbaar voorstel deed. Ik viel bijna van mijn fiets. Wát zei hij nu? Dat ‘ie met me naar bed wilde (en dan druk ik het nu netjes uit), terwijl mijn zoontje achterop mijn fiets zat?! Wat een ontzettende mafkees! Maar ja, voordat ik een beetje was geland, was die man al lang uit het zicht verdwenen.”

Borstvoeding

“Toen mijn tweede net was geboren, gaf ik haar borstvoeding op de bank. Nu moet je je voorstellen: mijn bank staat voor het raam waardoor ik met mijn rug naar het raam toe zat. Ineens werd er hard op het raam geklopt: stond er een buurman voor het raam, ‘Hallooo, halloootjes!’ te roepen en me uitgebreid te bekijken.

Ik heb een voortuin hè. Wat doet zo’n man in míjn tuin? Hoe haalt hij het in zijn idiote hoofd om in mijn tuin te staan, op het raam te kloppen en me uitgebreid te bekijken als ik borstvoeding zit te geven?!? Hoe lang stond ‘ie er eigenlijk al?
En weet je wat het allerstomste was: waarom ging ik niet vreselijk tegen hem tekeer?! Zeggen dat ‘ie moest opzouten!

Ik weet het niet, heb er nooit wat van gezegd. Ik keur die man geen blik waardig als ik ‘m in d e straat tegenkom, maar ja, dat maakt natuurlijk geen verschil. En ik heb nu het idee dat het weinig uitmaakt als ik na acht jaar bij hem ga aanbellen om te zeggen dat ‘ie een ontzettende l** de behanger is en dat ik medelijden heb met zijn vrouw.”

Van me afschrijven

“Toch voelt het goed om dit even op te schrijven. Is het iets meer uit mijn systeem. Volgende keer als me weer zoiets overkomt, hoop ik dat ik mijn woordje klaar heb, want het is nu wel klaar met het maar moeten pikken…Ik ben trouwens benieuwd of andere ‘ontaarde’ moeders dit wel eens mee hebben gemaakt waar hun kinderen bij waren.”

Ik eigenlijk ook wel, dus kom maar op met je verhalen!

NB: je mag er wat van vinden, maar we branden elkaar hier niet af…

Heb je ook iets op te biechten? Mail dan naar info@clubvanontaardemoeders.nl of stuur een persoonlijk berichtje via de Facebook-pagina.

Foto: Kristina Flour via Unsplash