Nestel je maar weer op de bank met een lekker drankjes en een zak chips, want hier is het tweede deel van het huis-tuin-en-keuken-romannetje ‘In vuur en vlam in Italië’, waarin je kennismaakt met de bloedaantrekkelijke Stefano…

Stefano keek bedenkelijk naar zijn computerscherm. De cijfers die hij voor zich zag waren weinig hoopgevend. Als hij niet snel wat geld bij elkaar toverde dan zou hij het landgoed moeten verkopen. Hij moest er niet aan denken. Borgo Stella was al generaties lang familiebezit en lag net buiten Lucca. De lange oprijlaan waar aan beide kanten enorme cypressen stonden, eindigden bij het hoofdhuis, een enorme villa waar oude Italiaanse invloeden duidelijk zichtbaar waren. Het huis was degelijk gebouwd, maar straalde ouderwets Italiaanse luxe uit. Langs de muren groeiden kleurrijke klimoppen. Een prachtige stenen trap leidde naar de statige voordeur waarachter zich een enorme hal met marmeren vloer bevond.

Heb je het eerste deel gemist? Lees hier In vuur en vlam in Italië – Deel 1: ‘Een nieuwe toekomst’

Financieel zwaar weer

Stefano’s vader had hem altijd verhalen verteld over zijn overgrootvader die het landgoed met hard werken had kunnen kopen en er een bloeiend bedrijf van had kunnen maken. De generaties erna hadden altijd in weelde van de opbrengsten van het landgoed kunnen leven. In de tijd dat Stefano Borgo Stella van zijn ouders erfde was hij er enorm trots op dat hij nu aan het roer stond van dit bloeiende bedrijf. De zelfgemaakte olijfolie en de wijngaard zorgden voor genoeg geld om het landgoed te onderhouden en er royaal van te leven. Maar door de financiële crisis en de concurrentie van omringende landgoederen was Stefano in zwaar weer gekomen.

Hij was gedwongen om een van zijn grootvaders trots, de olijfolieproductie, te staken. Het deed hem zeer om de werknemers die met hart en ziel jarenlang voor de familie hadden gewerkt te moeten ontslaan. Stefano moest nu alle zeilen bijzetten om de wijngaard te behouden. Het afgelopen jaar was een rampjaar geweest. Door de stromende regen en de daarbij gepaard gaande hagelbuien was de helft van zijn druivenoogst mislukt. Hij had wijndruiven moeten inkopen om aan de vraag te voldoen en dat had een enorm gat in de begroting geslagen.

Hij kon natuurlijk net als de buren een camping op zijn terrein openen, maar dat had zijn overbuurman ook net gedaan. Stefano was ervan overtuigd dat het zonde van zijn tijd en geld zou zijn als hij dan ook nog eens kampeerplekken zou aanbieden. Maar de campings hadden hem wel op een idee gebracht. Hij had altijd in luxe geleefd dus had hij bedacht om het oude koetshuis en de stallen op te knappen en er luxe appartementen van te maken zodat hij die kon verhuren.

Het was een enorme investering, maar hij wist zeker dat het een succes zou worden. Een paar maanden geleden was hij begonnen met de verbouwing, Het einde was in zicht, maar hij vreesde dat hij voor het vakantieseizoen nog niet klaar zou zijn. Dat betekende dat hij dit jaar nog niet de gehoopte inkomsten kon krijgen met de verhuur van de luxe appartementen.

Ontspanning

Hij zuchtte diep en haalde zijn handen door zijn goudbruine haren. Zijn kaakspieren verstrakten en hij voelde de spanning in zijn schouders. Hij moest naar buiten. Even weg van hier. Hij knipte het lampje boven zijn bureau uit en ging naar zijn slaapkamer om zich om te kleden. Hardlopen was voor hem de manier om te ontspannen en zorgde ervoor dat hij rustig de dingen op een rijtje kon zetten. Hopelijk zou hij tijdens het lopen op een lumineus idee komen om het landgoed van de ondergang te kunnen redden.

‘Stefano, Stefano, wacht even! Ik loop met je mee!’ Dat was het allerlaatste waar hij op dit moment zin in had. Sabrina kwam aangerend in een strak pakje dat ongetwijfeld van een of ander duur merk was. Hij kon er niets aan doen dat zijn aandacht werd getrokken naar haar volle borsten die door een kort roze topje in bedwang werden gehouden. Jarenlang had hij van haar lichaam genoten, maar toen hij het landgoed van zijn vader erfde en de kneepjes van het vak leerde, waren zijn ogen opengegaan en zag hij hoe verwend Sabrina eigenlijk was.

Sabrina

Stefano vond het heerlijk om te werken. Sabrina begreep er niets van dat hij steeds minder tijd voor haar vrij kon maken en nooit meer zin had om in zijn ogen mee te gaan met haar eindeloze en vooral geldverslindende shopsessies. Sabrina deed niets voor haar geld. Ze was de dochter van een steenrijke eigenaar van een marmerbedrijf. Ze had nooit geleerd hoe het was om te werken voor je geld. Nu Stefano wist hoe het werkende leven er uitzag, had hij steeds minder interesse voor zijn toenmalige vriendin en verbrak hij de relatie. Dat zat haar nog steeds niet lekker en ze probeerde dan ook wanneer ze maar kon zijn aandacht te trekken.

‘Ik dacht wel dat je zou gaan hardlopen. Het is zo’n zwoele avond. Perfect om even je hoofd leeg te maken én te ontspannen.’ Met een steelse blik keek ze Stefano aan. ‘Bezwaar om dat samen te doen?’
‘Ach, waarom ook niet?’ dacht Stefano. Hij vond het wel grappig dat Sabrina duidelijk niet van opgeven wist. En hij wilde niet al te onaardig tegen haar doen. Het was tenslotte haar steenrijke vader die hem destijds financieel uit de brand had geholpen door de olijfolieproductie van hem over te nemen.

Sabrina’s vader was eigenaar van een marmerfabriek en had bedacht dat hij zijn aanstaande schoonzoon kon helpen door een deel van het familiebedrijf over te nemen. Stefano voelde zich nu in dat opzicht schuldig dat de relatie met Sabrina niet goed was afgelopen, net als haar vader. Die hoopte dat het ooit nog wat zou worden tussen die twee.
‘Nou kom op! Je laat me toch niet in mijn eentje voorop lopen,’ lachte Sabrina. Stefano maakte een sprintje en haalde haar bijna in.

– Word vervolgd –

Lees hier de vorige delen:
Deel 1: ‘Een nieuwe toekomst’