Je kunt ze achter het behang plakken of je geeft ze even een time out. ‘Ontaarde’ moeder Evelien koos voor het laatste en zette haar zoontje voor straf op de trap, omdat hij stout was geweest. Zo’n straf op de trap werkte bij hem behoorlijk ontspannend: hij was in een diepe slaap gevallen. Op Facebook kwamen er zoveel leuke reacties binnen dat het weer hoogste tijd is voor een ‘Verhaal achter de foto’.
Evelien: “Jilles mijn zoontje van 2,5 jaar is een op en top peuterpubertje. Lekker aanwezig en ondernemend. Ik kan wat dat betreft een boek over hem schrijven.”
Vorige keer in het ‘Verhaal achter de foto’: lekker slapen op de badkamervloer
Over de foto
“Het was het einde van de middag. Jilles had geen zin meer in een middagslaapje, maar zijn humeur werd er aan het einde van de dag niet beter op. Hij pakte de stiften van zijn zus af en dat werd duidelijk door een enorm kabaal van zijn zus. Na de ruzie te hebben gesust, ging zij weer verder kleuren en mijn zoontje kreeg wat te drinken. Ik dacht dat ik toen wel even de was op kon hangen.
Eenmaal beneden trof ik mijn witte eetkamerstoelen aan met (prachtige) rode strepen getekend door Jilles, zijn zus had niet door dat hij nog een stift had achtergehouden: zijn lievelingskleur, rood… Ik sprak hem een hartige woordje toe, maar hij wilde de stift niet teruggeven. Hij gooide zijn kont tegen de krib en werd flink boos. Vervolgens heb ik hem voor straf op de trap gezet.”
Lekker rustig
“Hij accepteerde zijn straf en ging heel gedwee op de trap zitten. Ik ben weggelopen en ging de aardappels schillen. Na een minuut of vijftien ging ik even naar het kleurwerk van dochter kijken. Ik dacht nog: ‘Goh, wat is het hier rustig’. De deur van de gang was nog dicht en toen ik ‘m opendeed, trof ik een totaal ontspannen, slapende Jilles aan.”
Schoon geboend
“Ik heb hem niet meteen wakker gemaakt. Eerst nog even een paar foto’s gemaakt, want hij lag er zo schattig en grappig bij. Vervolgens heb ik hem opgetild en lekker op de bank gelegd. Na een half uurtje werd hij als herboren wakker. Vrolijk deed hij zijn ogen open alsof er niets aan de hand was. Samen hebben we de stoelen schoongeboend en zijn we gaan eten.”
